سل یک عفونت باکتریایی مزمن است که معمولا ریه ها را آلوده می کند، گرچه بعضی از اعضای بدن مانند کلیه ها، ستون فقرات یا مغز گاهی اوقات درگیر می شوند. اما سل ابتدا بیماری هوابرد است.
چه کسانی در معرض خطر ابتلا به سل هستند ؟
سل در همه سنین، نژادها و هر دو جنس تاثیر می گذارد. کسانی که در معرض خطر بیشتری قرار دارند عبارتند از:
- افرادی كه سطح ایمنی بدنشان كاهش یافته است.
- افرادی که با افراد مبتلا در ارتباط هستند.
مردم بی خانمان
افرادی که از الکل استفاده می کنند
افرادی که از داروهای وریدی استفاده می کنند
افراد مبتلا به اختلال سیستم ایمنی بدن
سالمندان
علایم :
علائم مختلف بستگی به سن دارد. موارد زیر شایع ترین نشانه های سل فعال هستند. با این حال هر کودکی ممکن است علایم مجزایی را تجربه کند. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
در کودکان:
- تب
کاهش وزن ناخواسته
رشد ضعیف
عرق کردن در شب
سرفه کردن
تورم غدد
در نوجوانان:
- سرفه ای که بیش از سه هفته طول می کشد.
درد در قفسه سینه
خون در خلط
خستگی
تورم غدد
کاهش وزن ناخواسته
کاهش اشتها
تب
تشخیص :
پزشک شما از علائم مانند سرفه، تب، کاهش وزن، عرق شبانه، غدد تورم و مشکلات تنفسی از شما خواهد پرسید. او همچنین می خواهد بداند که آیا شما با کسی که مبتلا به سل بوده است. در تماس بوده اید.
- آزمایش پوستی برای توبرکلوز
- کشت خلط
افراد مبتلا به سل ریوی فوقانی ممکن است دارای اشعه ایکس قفسه سینه طبیعی و نتیجه منفی کشت خلط باشند. در این موارد، سایر روش ها برای کمک به تشخیص استفاده می شود. از جمله:
- یک آزمایش خون به نام QuantiFERON-Tb Gold
بیوپسی بافت به دنبال تغییرات مشخصی که با سل مرتبط است
نمونه برداری با استفاده از PCR (واکنش زنجیره ای پلیمریزاسیون) - تهیه کشت از دیگر مایعات بدن (مانند ادرار یا مایع از فضای اطراف ریه)
درمان :
پزشکان معمولاً با داروهای ترکیبی از چهار نوع دارو مانند ایزو نیازید ، ریفامپین ، پیرازینامید ، سل را درمان میکنند. . این ترکیب درمان اولیه است. درمان معمولاً ۶ ماه یا بیشتر طول می‌کشد. بسیار مهم است که این داروها را طبق تجویز مصرف کنید تا از بروز باکتری‌های مقاوم به دارو جلوگیری شود. همچنین مهم است که تمام مخاطبین نزدیک شما را برای بیماری سل بررسی کنند، بنابراین اگر آن‌ها آلوده شوند، می‌توانند درمان شوند.
سویه‌های سل مقاوم به ایزونیازید و ریفامپین (دو داروی مه بیشترین اثر را در میان آنتی‌بیوتیک‌های سل دارند)، مقاوم به چندین دارو می‌باشند. برای درمان بیماران باید ترکیبی از داروهای خط دوم را مصرف کنند: اتونامید ، مکسفلوکساسین ، لووفلوکساسین ، سیکلوسیرین (سرموسین)، کانامین سین و دیگر موارد. این داروها احتمالاً باعث عوارض جانبی از داروهای خط اول می‌شوند. همچنین آن‌ها به اندازه داروهای قبلی مؤثر نیستند، بنابراین آن‌ها باید تا دو سال مصرف شوند.
سویه‌های مقاوم در برابر داروها سل در بسیاری از کشورها در سراسر جهان شناسایی‌شده است. این‌گونه ها مقاوم به ایزونیازید، ریفامپین، خانواده داروهای آمینوگلیکوزید (مانند کانامینوسین) و خانواده داروهای کینولون (مانند لووفلوکساسین و مکسیفلوکساسین) هستند. درمان XDR-TB بسیار دشوار است و گاهی اوقات، جراحی برای از بین بردن بخش بیمار از ریه ضروری است.
درگذشته احساس می‌شد که TB مقاوم در برابر دارو در کشورهای در حال توسعه غیرقابل درمان است، زیرا داروهای خط دوم بیش از حد گران هستند و هزینه‌ای بالغ بر ۱۵،۰۰۰ دلار برای هر نفر در سال دارند. در حال حاضر این داروها را می‌توان از طریق سازمان بهداشت جهانی (WHO) به اندازه ۵ درصد از هزینه‌های اولیه دریافت کرد. برنامه‌های درمان در بسیاری از کشورهای در حال توسعه آغازشده است.
برگرفته از :
