وقتي بارداري يك قلويي بيشتر از 39 هفته طول بكـشد، (Postdate ) و اگـر بيـشتر از 42 هفته طول بكشد (Postterm ) ناميده مي شود.شایعترین علت زایمان دیررس ، «اشتباه در تخمین سن بارداری» است.
علت زایمان دیررس :
- سابقه ي حاملگي ديررس
- بارداري اول
- سن پايين
- چاقي
- جنين پسر
- عوامل جنینی _ جفتی
عوارض زایمان دیررس :
سندرم پست ماچوریته:
نوزاد پست ماچور ظاهر منحصر به فردی دارد،پوست چروکیده،تکه تکه و در حال پوسته ریزی،بدن دراز و لاغر که نشاندهنده ی تحلیل رفتن است، وبلوغ پیشرفته(چشمان نوزاد باز است،نوزاد به صورت غیر طبیعی هوشیار است،سن او بیشتر به نظر می رسد و نگاه نگرانی دارد.)،ناخن ها کاملا دراز هستند
اختلال عملکرد جفت:
آپوپتوز جفتی(مرگ سلولی)در آخر هفته های ۴١تا۴٢در حد قابل توجه ی افزایش می یابد.
دیسترس جنینی و اولیگوهیدرآمنیوس:
همان طور که حاملگی از ۴٢هفتگی فراترمی رود،به طور معمول حجم مایع آمنیون کاهش می یابد وبه دنبال آن افزایش فشار به بند ناف باعث می‌شود ضربان قلب نامنظم شود و جنین در درون رحم مدفوع کند و بعد از تولد این مدفوع وارد ریه شده و عفونت‌های ریوی برای نوزاد ایجاد شود.
محدودیت رشد جنین:
میزان مرگ و میر و عوارض در نوزادان مبتلا به محدودیت رشد بیشتر است.بخشی از مرده زایی های مرتبط با حاملگی طول کشیده مربوط به نوزادان مبتلا به محدودیت رشد می باشد.
ماکروزومی:
میزان بروز ماکروزومی(که به صورت وزن بالای۴۵٠٠گرم در هنگام تولد تعریف می شود) از ٣٧ هفتگی تا۴٢هفتگی افزایش می یابد.
تدابیر درمانی :
در زنانی که سن حاملگی آنان قطعی است،القای زایمان انجام می دهند.
در القای زایمان، پزشک با تجویز داروهایی به باز شدن دهانۀ رحم کمک می‌کند و همچنین با تزریق اکسی‌توسین باعث شروع انقباضات و درد زایمان می‌شود.
در حاملگی دیررس (هفته ٣٩بارداری یـا بیـشتر)،در صـورتی کـه وضـعیت سـلامت جنـین ومـایع آمنیوتیک طبیعی است. و وضعیت سرویکس جهـت القـای زایـمان مناسـب نیـست، پاره کردن پرده های جنینی جهت آماده کردن سرویکس انجام می شود.
