فیبروم چیست؟
از شایع ترین نوع تومورهای لگنی غیر خطرناک در زنان فیبروم رحم است. این تومورها خوش خیم و از بافت رحم می باشند که در سن باروری زنان با رشد زیاد بافت رحم ایجاد می شوند. در واقع در این بیماری با بافت های رحم توده هایی غیر سرطانی در رحم ایجاد می شوند. در مواردی که رشد فیبروم ها سریع است و یا رشد در دوره یائسگی اتفاق می افتد احتمال سرطانی بودن نیز مطرح می شود. از عوامل اصلی این بیماری می توان به چاقی اشاره کرد. زنانی که تجربه زایمان نداشته اند و همچنین زنانی که در بستگان درجه یک خود مانند خواهر و مادر سابقه فیبروم داشته اند بیشتر در خطر این بیماری قرار دارند. از دیگر عوامل فیبروم ها می توان به ژنتیک، هورمون و محیط اشاره داشت. این تومورها می توانند در داخل رحم، خارج رحم و یا در عضله رحم وجود داشته باشند.
دلایل ابتلا به فیبروم رحمی
هر چند که دلایل اصلی این بیماری تاکنون مشخص نشده است اما دلایلی مانند دلایل زیر قابل طرح است:
• ترشح هورمون های استروژن و پروژسترون که برای بارداری است گاهی سبب رشد فیبروم ها می شود
• سن باروری
• وراثت
• نژاد
• عوامل شیمیایی از قبیل موادی که برای نگهداری بافت های بدن است
• عدم تجربه زایمان
• چاقی
علایم فیبروم رحمی چیست؟
هر اندازه که اندازه فیبروم رحم بزرگ تر باشد قاعدتا علائم بالینی شدید تری دارد. اما از علائم کلی این بیماری می توان به موارد زیر اشاره داشت. این بیماری اغلب در معاینه لگنی یا رحمی فرد تشخیص داده خواهد شد اما در نهایت تشخیص قطعی آن با سونوگرافی و گاهی ام ار ای انجام می شود:
• خونریزی های شدید دوره عادت ماهیانه
• قاعدگی های دردناک
• تکرر ادرار
• ترشحات واژینال
• مشکل تخلیه ادرار
• یبوست
• خونریزی در زمانی غیر از دوره عادت ماهیانه
• درد در هنگام برقراری رابطه جنسی
• سقط جنین
• نازایی
• درد در قسمت تحتانی کمر
• زایمان زودرس
• درد پا
• بزرگ شدن شکم
• درد لگن و احساس فشار در آن
عوارض فیبروم رحمی
این بیماری هم همانند دیگر بیماری ها عوارضی در پی خواهد داشت . هر چند تمام این عوارض در فرد بیمار دیده نمی شود اما از عوارض شایع می توان به موارد زیر اشاره کرد:
• کم خونی به دلیل عادت های ماهیانه شدید
• امکان ایجاد مشکل در باروری
• درد لگنی
• نازایی
درمان فیبروم ها
درمان اصلی این بیماری جراحی است اما گاهی پزشک متخصص زنان درمان با دارو را پیشنهاد می کند. درمان های دارویی درمان قطعی فیبروم ها نیستند و فقط اندازه آن ها را کوچک می کنند تا در دوره یائسگی شرایط رفع تدریجی بیماری فراهم شود. این داروها با کم کردن ترشح هورمون های زنانگی به دنبال قطع عادت ماهیانه و جمع شدن فیبروم ها هستند.
از عوارض درمان دارویی می توان به گر گرفتگی و پوکی استخوان اشاره کرد. درمان انتخاب شده این بیماری کاملا به شرایط فرد بستگی دارد و گاها جراحی برای خارج کردن کامل رحم (هیستروکتومی) انجام می شود. از انجاییکه جراحی های رحمی دشوار است و تا مدتی هر گونه توانایی فعالیت را از فرد می گیرد پس توجه به این بیماری و غربالگری دوره ای برای تشخیص زود هنگام ضروری است. در مواردی نیز با انجام جراحی تنها فیبروم ها خارج می شوند. روش های درمانی دیگری نیز وجود دارد که با تشخیص پزشک معالج و شرایط بیمار انجام خواهد شد.
