بیماری مالیخولیا موجب می‌شود بیمار احساس کند زندگی، ارزش ندارد. این بیماران به‌سختی روز را به شب می‌رسانند و دیگر به کارهایی که قبلا باعث لذت‌شان می‌شد، علاقه ای ندارند. در بیماران مختلف، شدت و نوع مالیخولیا و افسردگیِ ناشی از آن تفاوت دارد. بیشترِ افراد مبتلا به این بیماری، دچار علائم عادی می‌شوند، اما در بعضی افراد نیز این مشکل به‌صورت شدیدتر و با روان‌گسیختگی کاتاتونی و علائم وحشتناک تر مالیخولیا همراه است. به‌هرحال، تمام سطوح این بیماری به‌کمک روان‌درمانی و دارو، درمان‌شدنی هستند.
نشانه های مالیخولیا و افسردگی مالیخولیایی
احساس دائمی غم برای مدت زیاد
ازدست‌رفتن علاقه به فعالیت‌های جالب
حس کمبود انرژی و خستگی زیاد و مداوم
اضطراب و پرخاش
پرخوری و یا کم‌خوری
پرخوابی یا کمخوابی
تیک و تغییر در حالت های بدن مثل تکان دادن شدید پا
مشکل در تمرکز و کم حافظه گی و مشکل در تصمیم گیری
حرف‌زدن و تفکر مرگ و خودکشی
خودکشی و یا اقدام به آن
نداشتن علاقه به انجام امور روزانه
نداشتن واکنش در برابر وقایع و اخبار خوب
احساس ناامیدی و بی‌فایده گی
مشکلات خواب
کاهش وزن غیرعادی
احساس گناه مداوم
این علائم صبح ها شدیدترند و بیشتر در افرادی دیده می‌شود که به‌طور مداوم، حالات افسردگی مالیخولیایی را در خود می‌بینند. در افرادی با نشانه‌های روان‌پریشی نیز این علائم را می‌توان دید.
چگونه افسردگی مالیخولیایی را تشخیص دهیم ؟
برای تشخیص این بیماری، روان پزشکان معمولا این پرسش‌ها را مطرح می‌کنند:
آیا برای بیدارشدن مشکل دارید؟
وضعیت خواب‌تان چگونه است؟
آیا تغییری در خوابیدن شما پیدا شده است؟
آیا روال روزانه‌ی زندگی‌تان دچار اختلال شده است؟
آیا چیزهای لذت‌بخش سابق، همچنان برای لذت بخشند؟
چه چیزی حال‌تان را بهتر می‌کند؟
آیا در تمرکز کردن مشکلی دارید؟
و موارد این چنینی که به وسیله ی آن ها علائم مالیخولیا را تشخیص می دهند.
درمان بیماری افسردگی مالیخولیایی
با استفاده از داروهای ضدافسردگی مانند فلوکستین ، سیتالوپرام ، پاروکستین می توان این بیماری را درمان کرد. این داروها در دسته‌ی «اس‌اس‌آرآی»ها جای می‌گیرند. باوجوداین،
از دیگر داروهای این چنینی می‌توان به تری‌سیکلیک اشاره کرد. دسته‌ی دارویی دیگری که برای درمان استفاده می‌شود، افکسورها مانند ونلافاکسین هستند. این داروها به جایگزین‌شدن سروتونین (یکی از انواع هورمون های شادی) و نوراپی‌نفرین (هورمون استرس) در مغز کمک می‌کنند. باوجود مصرف داروها، مواد شیمیایی باعث به‌وجودآمدن احساس سرخوشی در فرد می‌شوند.
روان درمانی و مشاوره در کنار دارودرمانی اثر بیشتری دارد.این روند درمانی توسط درمانگر متخصص، درباره‌ی علائم این مشکل و موضوعات پیرامون آن می باشد.
این روش درمان به افراد کمک می‌کند:
توانایی مقابله با مشکلات و وقایع سخت را پیدا کنند.
عقاید منفی را با نمونه‌های مثبت تغییر دهند.
مهارت های ارتباطی خود را بهتر کنند.
اعتماد به نفس را در خود افزایش دهند.
احساس رضایت را به زندگی خود بازگردانند.
درمان‌های گروهی نیز فکر خوبی است و باعث می‌شود فرد مبتلا به بیماری احساس تنهایی نکند و از تجارب دیگران استفاده کند. در گروه‌درمانی امکان به‌اشتراک‌گذاشتن احساسات و صحبت‌کردن درباره‌ی آن برای همه وجود دارد.
منبع : healthline
