برونکوپنومونی و درمان آن

برونکوپنومونی یک نوع پنومونی است، که موجب التهاب ریه ها می شود. علائم می تواند از خفیف تا شدید باشد و ممکن است شامل سرفه، مشکلات تنفسی و تب باشد. علل این بیماری شامل عفونت های باکتری، ویروسی و یا قارچی قفسه سینه است .

با توجه به گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، پنومونی مسئول حدود 51،811 مرگ در هر سال در ایالات متحده است؛ اکثریت این موارد در بزرگسالان 65 سال و بالاتر رخ میدهد.

در این مقاله، ما درباره برونکوپنومونی همراه با علائم، علل و درمان آن میپردازیم.

برونکوپنومونی چیست ؟

برونش ها پاس های هوایی بزرگ هستند که موجب اتصال به ریه ها می شوند. این برونش ها سپس به لوله های هوا بسیار کوچک به نام برونشیلها تقسیم می شوند که ریه ها را تشکیل می دهند.

در پایان برونشیلها، کیسه های هوایی کوچک به نام آلوئول هستند که مبادله اکسیژن از ریه ها و دی اکسید کربن از جریان خون را انجام میدهند.

پنومونی موجب التهاب در ریه ها می شود که منجر به پر شدن آلوئول با مایع می شود. این مایع عملکرد عادی ریه را مختل می کند و موجب ایجاد مشکلاتی در تنفس می شود.

برونکوپنومونی نوعی پنومونی است که بر روی آلوئول ها در ریه ها و برونش تاثیر می گذارد.

علائم برونکوپنومونی می تواند از خفیف تا شدید باشد. این بیماری شایعترین نوع پنومونی در کودکان است و عامل اصلی مرگ و میر ناشی از عفونت در کودکان زیر 5 سال است.

علائم، علل، عوارض، تشخیص، درمان و پیشگیری از برونکوپنومونی معمولا همانند بیماری پنومونی است.

علائم :

علائم برونکوپنومونی بسته به شدت بیماری متفاوت است. علائم در افرادی که سیستم ایمنی ضعیف دارند، مانند کودکان جوان، افراد مسن، یا افرادی که شرایط خاصی دارند یا داروهای خاصی مصرف می کنند، شدیدتر است.

علائم برونکوپنومونی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تب
  دشواری تنفس، مانند تنگی نفس
  درد قفسه سینه که ممکن است با سرفه یا عمیق تنفس بدتر شود
  سرفه کردن
  تعریق
  لرز
  دردهای عضلانی
  خستگی
  از دست دادن اشتها
  سردرد
  سردرگمی یا بی نظمی، به خصوص در افراد مسن
  سرگیجه
  تهوع و استفراغ

علل و عوامل خطر : 

هر فرد بالای 65 سال در معرض خطر ابتلا به برونکوپنومونی قرار دارد.
بیشترین علت شایع از سرفه عفونت ریوی باکتریایی مانند استاسترپتوکوک پنومونیه و هموفیلوس آنفلوانزا نوع ب (HIB) است. عفونت های ویروسی و قارچی ریه همچنین می تواند باعث ایجاد پنومونی شود.

میکروب های خطرناک می توانند به برونش و آلوئول وارد شوند. سیستم ایمنی بدن به گلبول های سفید خون دستور می دهد که به این میکروب ها حمله کنند که موجب التهاب می شود. علائم معمولا از این التهاب ایجاد می شوند.

عوامل خطر بروز برونکوپنومونی عبارتند از :

• سن زیر 2 سالگی .
  سن بالای 65 سال .
  سیگار کشیدن و مصرف بیش از حد الکل.
  عفونت تنفسی .مانند سرما و آنفولانزا.
  بیماری های ریه های دراز مدت مانند COPD، فیبروز کیستیک ، برونشکتازی و آسم
  سایر شرایط بهداشتی، مانند دیابت ، نارسایی قلبی ، بیماری کبد
  شرایطی که سیستم ایمنی بدن را تضعیف می کند، مانند اچ آی وی یا برخی اختلالات خود ایمنی
  مصرف مواد مخدر برای سرکوب سیستم ایمنی بدن، از قبیل شیمی درمانی ، پیوند عضو یا استفاده طولانی مدت از استروئیدها

عوارض جانبی :

برونکوپنومونی بدون درمان یا شدید می تواند باعث عوارضی، به ویژه در کودکان ، افراد مسن و کسانی که سیستم ایمنی ضعیف شده یا سرکوب شده دارند شود.

از آنجایی که بر تنفس فرد اثر می گذارد، برونکوپنومونی می تواند بسیار جدی باشد و گاهی اوقات باعث مرگ شود.

عوارض برونکوپنومونی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• نارسایی تنفسی.
  سندرم ديسترس تنفسی حاد.
  سپسیس.
  آبسه ریه.

تشخیص :

برای تشخیص برونکوپنومونی ، یک دکتر معاینه فیزیکی را انجام می دهد و به تاریخچه پزشکی شخصی نگاه می کند.

مشکلات تنفسی، مانند خس خس، از نشانه های معمول برونکوپنومونی است. اما برونکوپنومونی می تواند منجر به علائمی مشابه با سرماخوردگی یا آنفولانزا شود، که گاهی اوقات تشخیص دشوار می شود.

اگر پزشک مشکوک به برونکوپنومونی باشد، ممکن است یک یا چند تست زیر را برای تایید تشخیص یا تعیین نوع و شدت شرایط انجام دهد:

عکس برداری از قفسه سینه یا سی تی اسکن . این آزمایشات تصویربرداری اجازه می دهد تا پزشک در داخل ریه ها را ببیند و علائم عفونت را بررسی کند.
آزمایش خون  می تواند به تشخیص علامت های عفونت، مانند تعداد غیر طبیعی سلول های سفید خون کمک کند.
برونکوسکوپی که اجازه می دهد تا یک دکتر در داخل ریه ها ببیند.
کشت خلط . این آزمایشی است که می تواند عفونت  موکوس را تشخیص دهد.
پالس اکسی متری. این آزمون برای محاسبه مقدار اکسیژن جریان خون است.
گازهای خون شریانی . پزشکان از این آزمون برای تعیین سطوح اکسیژن در خون فرد استفاده می کنند.

درمان :

درمان به نوع عفونت و شدت بیماری بستگی دارد.

ترکیبی از استراحت و دارو، ممکن است برای درمان اشکال خفیف برونکوپنومونی در خانه استفاده شود. اما موارد شدیدتر از برونکوپنومونی ممکن است نیاز به درمان بیمارستانی داشته باشند.

برای افراد مبتلا به برونکوپنومونی قارچی، پزشک ممکن است داروهای ضد قارچی را تجویز کند.