سرگیجه باعث تغییر ناگهانی جهت گیری یا تعادل فضایی می شود. افرادی که تحت تأثیر قرار گرفته اند حس می کنند که بدن یا فضایی که آنها را احاطه کرده است، میچرخد و تکان میخورد. علل بسیار متنوع هستند و می توانند کاملا بی خطر باشند.
سرگیجه به خودی خود بیماری نیست، بلکه یکی از شایع ترین علائم اختلالات سیستم عصبی و سردرد است.
ممکن است ناشی از عدم عرضه کافی اکسیژن یا فشار خون بالا باشد.
ممکن است با اختلال در عملکرد عضلات چشم ، گرایش سقوط، حالت تهوع و استفراغ همراه باشد. این علائم ممکن است به صورت گذرا و پیوسته ظاهر شود.
علت سرگیجه متغیر است:
علت احتمالی یک محرک حسی غیر معمول می باشد یا ممکن است ثانویه (به عنوان یک نتیجه از بیماری های قلبی عروقی یا اختلال آسیب شناختی ارگان حسی یا ساختار مشخص مغز)باشد. اشکال شناخته شده ناشی از فرایندهای ذهنی (سرگیجه روانی) یا داروها وجود دارد.
مناسب ترین درمان برای سرگیجه باید حل پاتولوژی زمینه ای باشد. اما، اقداماتی وجود دارد که به طور خاص مشخص شده است. اینها بر اساس داروها و حتی مداخلات جراحی هستند. روش های فیزیوتراپی می تواند به بهبود حس تعادل فرد مبتلا کمک کند.
تعریف :
سرگیجه یک تصور ناخوشایند تحریف شده از محیط زیست یا حرکات است. در بسیاری از موارد اختلال تعادل در نتیجه وجود دارد. کلمه سرگیجه به معنی چرخش است.
سرگیجه و سردرد، نشانه های شایع و مشخص بسیاری از بیماری ها، به ویژه اختلالات سیستم عصبی هستند. تقریبا همه مردم در بعضی مواقع در زندگی خود سرگیجه دارند. با سن، میزان آن افزایش می یابد. در مورد جوانان، درصد افراد مبتلا حدود 17 درصد است، در حالیکه در میان افرادی که بیش از 65 سال دارند حدود 30 درصد و در افراد بالای 80 سال تا 39 درصد است.
انواع سرگیجه:
می تواند خود را در انواع مختلف آشکار کند.
سرگیجه چرخش حاد :
ناگهان یا شدید اتفاق می افتد و مدت چند ثانیه یا چند دقیقه چرخشی تیز دارد. این نوع با یک احساس قوی از چرخش با تمایل به سقوط و گاهی اوقات نیز با تهوع همراه است.
چرخشی طولانی مدت:
اگر برای ساعت ها یا روزها گسترش یابد و با تمایل به سقوط همراه باشد، حرکت ناخواسته چشم ها ، حالت تهوع و استفراغ، چرخشی طولانی مدت است. این نوع به طور عمده بین 50 تا 60 سالگی ظاهر می شود و در زنان بیشتر از مردان است.
سرگیجه موضعی:
معمولا زمانی اتفاق می افتد که بیمار سر خود را به سمت یک طرف بچرخاند. به نظر می رسد در هر سنی، فرکانس آن با توجه به سن بیمار افزایش می یابد. بیشترین شیوع آن در افراد بین 60 تا 80 سال ثبت شده است.
سرگیجه نوسان :
با بی ثباتی در هنگام ایستادن و یا پیاده روی و گرایش به سقوط همراه است، سرگیجه نوسانی نامیده می شود. بر خلاف سایر انواع سرگیجه، استفراغ در این نوع غیر معمول است.
علت سرگیجه چیست؟
علت می تواند چندگانه باشد. بسته به نوع آسیب شناسی، مدت زمان، رگرسیون، نوع و سایر ویژگی ها، انواع مختلف می تواند متفاوت باشد. جنبش باعث تحریک سه اندام حساس بدن می شود که این حرکت و موقعیت را در فضا به مغز منتقل می کند.
این شامل:
چشم (حس بینایی)
گیرنده های عمیق موجود در عضلات
ارگان تعادل واقع در گوش داخلی
در مغز (به ویژه در مخچه)، اطلاعات جمع آوری شده توسط سه سیستم مقایسه و تحلیل می شود. اگر در هنگام پردازش چنین داده هایی الگوهای ناشناخته یا غلط ایجاد شود، سرگیجه رخ می دهد.
درمان :
درمان توسط علل آن تعیین می شود. بسته به انواع مختلف ، درمان می تواند شامل اقدامات مختلف مانند دارو، فیزیوتراپی، روان درمانی و حتی جراحی باشد.
اگر به عنوان یک بیماری حرکتی ظاهر شود، داروهای خاصی برای درمان بیماری حرکت مناسب هستند: این ها به جلوگیری از سرگیجه و حالت تهوع که معمولا همراه آن هستند، کمک می کند. آنتی هیستامین ها ، آنتی کولینرژیک و داروهای ضددردی استفاده می شود.
اقدامات روان درمانی برای درمان معمولا نتایج خوبی به همراه دارد.
هنگامی که سال ها ادامه داشته باشد و شنوایی نیز محدود شود، ممکن است جراحی در نظر گرفته شود.