بیماری کرون (یا کرون) یک بیماری است که معمولا روده کوچک و به ندرت روده بزرگ را تحت تاثیر قرار می دهد اما قادر است که باقی مانده از دستگاه گوارش – دهان، مری و معده را نیز درگیر کند . التهاب مزمن که مبتنی بر بیماری کرون است، باعث تورم و زخم شدن قسمت هایی از روده می شود.
علل بیماری کرون چیست؟
علت التهاب مزمن در بیماری کرون ناشناخته است. نظریه پیشرو این است که التهاب توسط باکتری هایی که درون روده قرار دارند آغاز شده است. در حالی که اکثر التهاب ها معمولا سرکوب می شوند و بیماری ناشی از التهاب کاهش می یابد، در بیماری کرون، التهاب سرکوب نمی شود و التهاب ادامه می یابد. التهاب ادام هدار احتمالا به دلیل عوامل محیطی (یعنی باکتری ها) و نیز عوامل ژنتیکی بر سیستم ایمنی بدن رخ می دهد.
باکتری اشریشیا کلی E.coli، که نوعی باسیل گرم منفی از خانواده انتروباکتریاسه است و بطور شایع در روده جانوران خونگرم وجود دارد با بروز بیماری کرون در ارتباط است.
علایم :
- اسهال مزمن
- کاهش وزن
- درد شکم
- آبسه
- فیستول
- تنگی و انسداد روده
- خونریزی همراه با مدفوع یا بطور جدا از مدفوع یا رگه‌های خون روی مدفوع
- بی اشتهایی
- نفخ
- دفع ناقص و دفعات زیاد اجابت مزاج
عوارض بیماری کرون :
- کمبود های تغذیه ای
- از دست دادن وزن
- کم خونی
- عقب ماندگی رشد و بلوغ تاخیری
- استحکام و یا محدود شدن روده به علت آلرژی
- تشکیل فیستول
- خونریزی عظیم روده و سوراخ شدن غیر طبیعی روده
هچنین ممکن است باعث ایجاد عوازض دیگری شامل آرتریت، التهاب چشم ، سنگ های صفراوی از دست دادن استخوان به علت کمبود های تغذیه ای شود.
تشخیص :
تشخيص بر اساس علامتهای بالينی، معاينه فيزيکی، تصوير برداری روده و تست های آزمايشگاهي صورت مي گيرد.
درمان بیماری کرون :
درمان بیماری کرون به منظور کاهش التهاب صورت می گیرد. ت. نوع داروئی که استفاده می شود بستگی به شدت التهاب و چگونگی پاسخ بیماری به درمان اولیه صورت می گیرد . اگر التهاب با درمان اولیه کاهش نیافت. داروهای قوی تر مصرف می شوند هر چند خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی افزایش می یابد.
همچنین بيمار بايد غذاها را درستی بجود و از مصرف داروهای التهابی غيراستروئيدی(مانند پروفن و…) به دليل اين که بيماری را بدتر می کنند، اجتناب کند.
