بیوتین یا ویتامین B7 یکی از ویتامین ها و موادی است که اگر به بدن نرسد دچار مشکلات جدی می شویم. این ویتامین کربوهایدرات را به گلوکوز تبدیل می کند و موجب افزایش انرژی در بدن می شود.
بیوتین همچنین به متابولیزه کردن چربی ها و اسیدهای آمینه کمک می کند که بدن برای ساخت پروتئین از آن ها استفاده می کند. پروتئین برای ترمیم و نگهداری سلول ها مورد نیاز است.
برای یک فرد سالم که یک رژیم غذایی متعادل دارد کمبود بیوتین نادر است.
بیوتین یک قسمت مهم در آنزیمهای متابولیز کنندهی چربی، کربوهیدرات و سایر مواد مغذی است.
افرادی که در معرض کمبود ویتامین بیوتین هستند
افرادی که شرایط آن ها بر روی جذب مواد مغذی تاثیر می گذارد، داروهای خاصی مصرف می نمایند ممکن است در معرض کمبود بیوتین قرار داشته باشند. BTD شایع ترین علت کمبود بیوتین در بدن است. BTD اختلال ارثی نادری است که در آن بدن نمی تواند از بیوتین استفاده کند و همین امر منجر به کمبود بیوتین می شود. BTD تقریبا از هر۶۰۰۰ کودک تازه متولد شده یک نفر را تحت تاثیر خود قرار می دهد. این کودکان در هفته یا ماه های اولیه زندگی خود نشانه هایی را بروز می دهند. شایع ترین نشانه ها در برگیرنده موارد زیر است:
- آلوپسی یا ریزش مو
- تشنج
- عضلات ضعیف
- اگزما
- تاخیر در رشد
بین ۲۵ تا ۵۰ درصد نوزادان متولد شده با BTD یک یا چند مورد زیر را نشان می دهند:
- آتاکسی یا هماهنگی ضعیف
- چشم قرمز
- از دست دادن شنوایی
- بی حسی و خواب آلودگی
بین ۱۰ تا ۲۵ درصد از نوزادان با تجربه BTD شرایط زیر را خواهند داشت:
- دوره هایی از عدم هوشیاری
- استفراغ
- اسهال
- عفونت های قارچی
در کمتر از ۱۰ درصد موارد کودکان مبتلا به BTD از شرایط زیر رنج می برند:
- هپاتومگالی یا بزرگی غیر طبیعی کبد
- اسپلنومگالی یا (طحال بزرگ)
- مشکلات گفتاری
اگر این شرایط بدون درمان رها شود می تواند کشنده باشد. اگرچه کمبود بیوتین در ماه های اولیه زندگی کودک بروز می کند اما برخی از نشانه ها ممکن است در دوره های بعدی زندگی دیده شود.
شرایط و داروها:
سایر فاکتورهایی که افراد را در خطر توسعه کمبود بیوتین قرار می دهد شامل موارد زیر است:
- مصرف داروهای ضد تشنج برای دوره طولانی که می تواند سطح بیوتین بدن را کاهش دهد
- مصرف آنتی بیوتیک برای مدت زمان طولانی که می تواند باکتری های تولید کننده بیوتین در روده را نابود سازد.
- داشتن شرایطی همچون بیماری کرون که می تواند جذب مواد مغذی را دشوار سازد.
- مصرف بیش از حد الکل که می تواند مانع از جذب بیوتین شود.
بارداری:
حداقل یک سوم از زنان باردار کمبود بیوتین را تجربه میکنند.
نشانه های کمبود بیوتین چه چیزی است؟
علائم کمبود بیوتین به تدریج شروع می شود و می تواند در طول زمان بیشتر شود.
علائم این نوع کمبود عبارتند از ریزش مو، پیشرفت در ریزش مو در سراسر بدن و بثورات قرمز و زخمی در اطراف دهانه های بدن، از جمله چشم، بینی، دهان ومقعد.
بزرگسالانی که با کمبود بیوتین دست و پنجه نرم می کنند ممکن است نشانه های زیر را داشته باشند:
- تشنج
- عفونت های پوستی
- ناخن های شکننده
- مشکلات عصبی مانند افسردگی، توهم و خواب رفتگی در اندام ها
این شرایط چگونه درمان می شود؟
در حالی که علائم BTD ممکن است با کمک درمان های پزشکی بهبود پیدا کند اما ممکن است فرد نیاز به مصرف بیوتین برای بقیه عمر خود داشته باشد.
مولتی ویتامین های حاوی بیوتین و مکمل های بدون نسخه در دسترس هستند. با این حال، یک رژیم متعادل به عنوان بهترین منبع ویتامین B در نظر گرفته می شود.
مقدار توصیه شده روزانه بزرگسالان ۳۰ میکروگرم (میکروگرم) است، در حالی که مقدار توصیه شده برای کودک ۵ میکروگرم در روز است. زنان باردار باید برای دریافت ۳۵ میکروگرم در روز تلاش کنند.
افراد قبل از مصرف مکمل بیوتین باید با پزشک خود صحبت کنند. بیوتین ممکن است در ویتامین ها وجود داشته باشد. به همین خاطر مصرف بیش از حد این موارد می تواند خطرناک باشد.
اگر فکر می کنید کمبود بیوتین دارید با پزشک خود تماس بگیرید. منبع خوب بیوتین در برگیرنده موارد زیر است:
- مخمر ابجو
- تخم مرغ پخته، زرده به طور خاص
- ساردین ها
- آجیل، به خصوص بادام، بادام زمینی، گردو
- کره آجیل ها
- حبوبات، از جمله سویا، لوبیا، نخود سیاه
- کل دانه ها
- گل کلم
- موز
- قارچ
مهم است که بدانیم که برخی از تکنیک های پردازش مواد غذایی می توانند بیوتین را از بین ببرند. همچنین لازم به ذکر است که سفیده تخم مرغ خام حاوی یک پروتئین به نام آویدین است که بر روی نحوه جذب بیوتین در بدن تأثیر می گذارد.
میزان بیوتین مورد نیاز
میزان مناسب بیوتین به عوامل متفاوتی از جمله سن بستگی دارد. تا به حال اطلاعات خاصی برای تعیین مقدار مناسب آن در دست نیست و مقدار توصیه شده روزانه (RDA) برای آن وجود ندارد.
ولی میزان کافی دریافت (AI) آن جهت جلوگیری از کمبود آن اعلام شده است.
میزان کافی دریافت در نوزادان صفر تا ۱۲ ماه، ۵ تا ۶ میکروگرم، کودکان ۱ تا ۳ سال ۸ میکروگرم، کودکان ۴ تا ۸ سال، ۱۲ میکروگرم، ۹ تا ۱۳ سال، ۲۰ میکروگرم، ۱۴ تا ۱۸ سالگی ۲۵ میکروگرم، ۱۸ سال به بالا و بالغین و بارداران ۳۰ میکروگرم و در زمان شیردهی ۳۵ میکروگرم میباشد.
ولی بهتر است فراموش نکنیم خوردن محصولات طبیعی از کلیهی گروهها به میزان کافی میتواند در برآورد نیاز روزانهمان به بیوتین مفید باشد.
منبع: یک دکتر