علل و علائم سندروم تونل کارپ و نحوه ی درمان سندروم تونل کارپ

سندروم تونل کارپ چیست و دارای چه علائمی است؟ چگونه سندرم تونل کارپ به وجود می آید؟ کدام عوامل خطر ابتلا به سندروم تونل کارپ را افزایش میدهند؟

سندرم تونل کارپ نام یک بیماری میباشد که موجب درد و بی حسی در دستها و مچ دست ها میشود.‌

علائم سندروم تونل کارپ چیست؟

علائم  معمولا به تدریج شروع میشوند. اولین نشانه اغلب شامل بی حسی یا درد در انگشتان دست است. سندروم تونل کارپ همچنین ممکن است ناراحتی در مچ دست و کف دست ایجاد کند.

علائم سندروم تونل کارپ عبارتند از:

بی حسی و یا گزگز انگشتان دست: در  این سندروم , معمولا انگشت شست و دیگر انگشتان تحت تاثیر قرار میگیرند(به جز انگشت کوچک) همچنین گاهی اوقات یک احساس مانند شوک الکتریکی در انگشتان به وجود می آید و به تدریج این احساس از مچ دست تا بازوی شما حرکت میکند.

ضعف: شما ممکن است در دستان خود احساس ضعف کنید و تمایل به رها کردن اشیاء داشته باشید. این نشانه ممکن است به علت بی خوابی در دست یا ضعف ماهیچه ها باشد.

چه هنگام به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر دچار علائم و نشانه های سندروم تونل کارپ شدید که در فعالیت های طبیعی و الگوهای خواب شما اختلال ایجاد کرد حتما به پزشک مراجعه کنید گاهی اوقات اگر به درمان سندرم  توجهی نشود ممکن است در معرض آسیب عصبی دائمی قرار بگیرید.

علت سندروم تونل کارپ چیست؟

هر عاملی که موجب تحریک و یا فشار بر عصب مدیان (عصب میانی) شود ممکن است منجر به ایجاد سندرم تونل کارپ شود .

عوامل خطر عبارتند از:

تعدادی از عوامل خطر مرتبط با سندروم تونل کارپ وجود دارند و هرچند ممکن است مستقیما باعث ایجاد سندروم تونل کارپ نشوند اما ممکن است باعث تشدید آسیب و فشار بر عصب مدیان شوند.

عوامل خطر عبارتند از:

شکستگی: شکستگی یا جابه جایی مچ دست و یا آرتریت که استخوان های کوچک را در مچ دست دچار تغییر میکنند میتوانند فضای داخل تونل کارپال را تغییر دهند و فشار وارد شده بر عصب مدیان را افزایش دهند.

جنسیت: سندروم زنان را بیشتر از مردان تحت تاثیر قرار میدهد و این مورد میتواند به این دلیل باشد که ناحیه تونل کارپال در زنان نسبت به مردان کمتر است.

بیماری های مزمن: بعضی از بیماری های مزمن مانند دیابت , خطر آسیب های عصبی را افزایش میدهند.

چاقی: چاقی یک عامل خطر مهم برای ابتلا به سندرم تونل کارپ میباشد.

سایر شرایط پزشکی: شرایطی خاص نظیر یائسگی , چاقی , اختلالات تیروئید و نارسایی کلیه درصد ابتلا به سندرم تونل کارپ را افزایش میدهند.

” دقت داشته باشید که این عوامل هیچگاه به صورت مستقیم باعث ایجاد سندروم تونل کارپ نمی شوند بلکه فقط عاملی خطر برای ابتلا به بیماری سندروم تونل کارپ محسوب میشوند.

سندروم تونل کارپ چگونه تشخیص داده میشود و چگونه درمان میشود؟

پزشک ممکن است برای تشخیص سندروم تونل کارپ از شما سوالاتی بپرسد و یا اینکه از شما بخواهد چند آزمایش زیر را انجام دهید تا مشخص کند آیا سندروم تونل کارپ وجود دارد یا خیر؟.

معاینات جسمی: پزشک شما ممکن است معاینات فیزیکی بر روی شما انجام دهد. او انگشتان و عضلات دست شما را مورد بررسی و آزمایش قرار میدهد.

اشعه ایکس: ممکن است اشعه ایکس از مچ دست آسیب دیده توصیه شود.

الکترومیوگرافی: در این آزمایش , دکتر الکترود نازک به عضلات خاص وارد میکند. این آزمایش میتواند آسیب های عضلانی را شناسایی کند.

اگر سندروم تونل کارپ در ابتدا تشخیص داده شود روش های غیر جراحی ممکن است به بهبود سندروم تونل کارپ کمک کنند. از جمله:

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی: داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن میتوانند در کوتاه مدت به کاهش درد ناشی از سندرم تونل کارپ کمک کنند.

کورتیکواستروئیدها: پزشک ممکن است برای از بین بردن درد کورتیزون تزریق کند.‌کورتیکواستروئیدها باعث کاهش التهاب و تورم میشوند.

بهتر است بدانید که اگر سندروم تونل کارپ به علت آرتریت روماتوئید ایجاد شده باشد , درمان آرتریت ممکن است علائم سندرم تونل کارپ را کاهش دهد.

عمل جراحی: اگر علائم ناشی شدید باشند و شما به درمان های دیگر پاسخ ندهید جراحی ممکن است مناسب باشد. اما شما باید قبل از جراحی در مورد خطرات و مزایای جراحی با پزشک مشورت کنید برخی از عوارض احتمالی جراحی عبارتند از: عفونت زخم و یا آسیب های عصبی یا عروقی.

در اینجا چند راه برای کاهش درد ناشی از سندروم تونل کارپ وجود دارد که عبارتند از:

▪️مچ دست خود را به مدت 10 تا 15 دقیقه یک یا دو بار در روز در آب یخ قرار دهید تا درد شما کاهش یابد.

▪️داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن را مورد استفاده قرار دهید تا عوارض ناشی از بیماری کاهش یابد. اما حتما قبل از مصرف این داروها با پزشک مشورت کنید.

منبع:
mayoclinic.org