بیماری پارکینسون یک اختلال پیشرفته سیستم عصبی است و علائم آن به تدریج ظاهر میشوند , گاهی اوقات این بیماری با لرزش ناگهانی در دست ها شروع میشود و به تدریج باعث اختلال در حرکت میشود.
گرچه پارکینسون نمی تواند درمان شود اما داروها به طور قابل توجهی علائم شما را بهبود میبخشند. گاهی اوقات ممکن است پزشک , مناطقی از مغز را تحت عمل جراحی قرار دهد تا علائم شما بهبود یابند.
علائم بیماری پارکینسون چیست؟
علائم و نشانه های پارکینسون میتوانند برای افراد متفاوت باشند. علائم ممکن است در ابتدا خفیف باشند و اغلب در ابتدا یک طرف بدن را تحت تاثیر قرار میدهند و سپس هر دو سمت بدن را در برمی گیرند.
علائم و نشانه های بیماری پارکینسون عبارتند از:
لرزش در اندام ها: این لرزش از دست ها و انگشتان شروع میشود. حتی هنگامی که شما مشغول استراحت هستید ممکن است این لرزش را تجربه کنید.
کندی حرکت(برادی کینزی): با گذشت زمان پارکینسون حرکات شما را تحت تاثیر قرار میدهد به عنوان مثال گام های شما هنگام راه رفتن کوتاه تر میشود.
سفتی عضلات: سفتی عضلات میتواند دردناک باشد و دامنه حرکت شما را محدود کند که متاسفانه از علائم پارکینسون محسوب میشود.
اختلالات گفتاری و نوشتاری: افراد مبتلا به بیماری پارکینسون , به آرامی صحبت میکنند و حتی ممکن است با لرزش صدا روبه رو شوند.
علاوه بر اختلالات گفتاری , نوشتن برای افرادی که مبتلا به پارکینسون میباشند دشوار است حتی اگر در حد چند کلمه باشد.
علت بیماری پارکینسون چیست؟
در پارکینسون , برخی سلول های عصبی (نورون ها) در مغز به تدریج از بین میروند و یا میمیرند. بسیاری از علائم بیماری پارکینسون ناشی از , از دست دادن نورون هایی است که دوپامین در مغز تولید میکنند. هنگامی که سطح دوپامین کاهش یابد باعث فعالیت های غیرطبیعی مغز میشود که منجر به ایجاد علائم بیماری پارکینسون میشود.
به نظر میرسد که عواملی میتوانند خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهند که عبارتند از:
ژن ها: محققان جهش های ژنتیکی خاصی را کشف کرده اند که میتوانند باعث بیماری پارکینسون شوند. با این حال این مورد نادر میباشد.
سموم: قرار گرفتن در معرض سموم خاص میتواند خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد به همین توصیه میشود حدالامکان در معرض آفت کش ها و علف کش ها قرار نگیرید.
سن: جوانان به ندرت به بیماری پارکینسون مبتلا میشوند. با افزایش سن خطر ابتلا به بیماری پارکینسون افزایش می یابد. این بیماری معمولا در محدوده سنی 60 سالگی ایجاد میشود.
وراثت: داشتن یک فرد نزدیک که مبتلا به پارکینسون است , شانس ابتلا به این بیماری را تا حدودی افزایش میدهد.
جنسیت: مردان نسبت به زنان بیشتر به پارکینسون مبتلا میشوند.
بیماری پارکینسون اغلب همراه با مشکلات زیر میباشد:
- مشکلات شناختی (دمانس)
- افسردگی و تغییرات عاطفی
- اضطراب و از دست دادن انگیزه(داروهایی وجود دارند که به درمان این عوامل کمک میکنند).
- مشکل در بلعیدن و اختلال در جویدن غذا
- مشکلات و اختلالات مربوط به خواب
- مشکلات مثانه از جمله عدم توانایی کنترل ادرار
- یبوست
- کاهش فشارخون و احساس سرگیجه
- اختلال در در بویایی
- درد در بعضی از قسمت های بدن
- اختلال در عملکرد جنسی(میل جنسی کاهش می یابد).
چگونه از بیماری پارکینسون جلوگیری کنیم؟
برخی از تحقیقات نشان داده اند که تمرینات هوازی در صورتی که به طور منظم انجام شوند میتوانند خطر ابتلا به پارکینسون را کاهش دهند.
همچنین افرادی که نوشیدنی های حاوی کافئین مانند قهوه و چای مینوشند کمتر به بیماری پارکینسون مبتلا میشوند. علاوه بر کافئین , چای سبز خطر ابتلا به پارکینسون را کاهش میدهد.
همچنین , داروها ممکن است به حل کردن مشکلاتی مانند لرزش در اندام ها و مشکلات مربوط به راه رفتن کمک کنند و سطح دوپامین را افزایش دهند.
کاربی دوپا/لوودوپا: این دارو , موثرترین درمان برای کاهش علائم بیماری پارکینسون میباشد و سطح دوپامین را افزایش میدهد.
مهارکننده های MAO-B : این داروها عبارتند از: سلژیلین و سافینامید.
آنتی کولینرژیک: این داروها سال های زیادی است که برای درمان پارکینسون مورد استفاده قرار گرفته اند. بنزو تروپین یا تری هگزی فنیدیل از نمونه ی این داروها هستند.
آمانتادین: پزشکان ممکن است amantadine را به تنهایی و برای کوتاه مدت برای درمان برخی از علائم پارکینسون تجویز کنند.
منبع:
mayoclinic.org
