بیماری اسکلرودرمی چیست ؟ دانستنی های مهم در رابطه با این بیماری

اسکلرودرمی چیست ؟

بیماری اسکلرودرمی به طیف وسیعی از اختلالات گفته می شود که در آن پوست و بافت های پیوندی سفت و سخت می شوند. این بیماری روند پیشرفت طولانی مدتی دارد . این به این معنی است که به تدریج پیشرفته تر و بدتر می شود. اسکلرودرمی یک بیماری روماتیسمی و بافت همبند است . همچنین تصور می شود که یک بیماری خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به بافت های بدن حمله می کند. این بیماری در زمره ی بیماری های مسری قرار ندارد و ممکن است در بین افراد مختلف یک خانواده دیده شود اما در اغلب اوقات ربطی به سابقه ی خانوادگی ندارد . دامنه ی شدت این بیماری از ملایم شروع تا حتی ممکن است به مرگ نیز منجر شود . آمار  نشان داده است که زنان بین ۳۰ تا ۵۰ سال قربانیان اصلی این اختلال هستند .

علائم بیماری اسکلرودرمی چیست ؟

اسکلرودرمی به معنی “سخت شدن پوست ” است. علائم اولیه اسکلرودرمی شامل تغییر در انگشتان و دستها می شود .

به عنوان مثال، سفتی،سختی و حساسیت به احساساتی همانند سرما و یا عواطفی همچون استرس .

ممکن است تورم در دست و پا وجود داشته باشد، به خصوص در هنگام صبح.

علائم کلی اسکلرودرمی عبارتند از:

رسوبات کلسیم در بافت همبند

باریک شدن رگ های خونی در دست و پا، که به عنوان بیماری رینود شناخته می شود

مشکلات مری، که گلو و معده را پیوند می دهد .

سفت و ضخیم شدن پوست انگشتان دست و پا

دانه های قرمز روی صورت و دست ها

باید در نظر داشته باشید که نشانه های این بیماری می تواند در هر فرد با توجه به شدت بیماری و دستگاه ایمنی شخص متفاوت باشد.

دسته های مختلف بیماری اسکلرودرمی

این بیمای دارای دو نوع کلی موضعی و سیستمی می باشد .

اسکلرودرمی موضعی : به طور عمده روی پوست تاثیر می گذارد، اما ممکن است  عضلات و استخوان ها را نیز درگیر کند .

اسکلرودرمی سیستمی : تمام بدن را شامل می شود. از جمله خون و اندام های داخلی به ویژه کلیه ها، مری، قلب و ریه

علل ابتلا به بیماری اسکلرودرمی

تا به حال علت اصلی این بیماری کشف نشده است اما پزشکان بر این باورند که اسکلرودرمی یک بیماری خودایمنی است که سبب تولید بیش از حد بافت همبند می شود. به نظر می رسد که عوامل ژنتیکی و احتمالا عوامل محیطی نقش مهمی داشته باشند اما تا به امروز این فرضیه تأیید نشده است.

عوارض جانبی اسکلرودرمی

عوارض ناشی از این بیماری می تواند کم و یا به حدی باشد که کشنده شود .همچنین افزایش خطر ابتلا به سرطان وجود دارد.

حرکت کردن فرد مبتلا ممکن است دچار مشکل شود زیرا  دست ها ، پاها و اطراف صورت متورم می شوند. حرکت دادن مفاصل و عضلات نیز ممکن است دشوارتر شود.

روده ها ممکن است دچار ضعف شده و موجب نفخ، یبوست و مشکلات دیگر شوند . هم چنین مری در انتقال مایعات و جامدات به شکم دچار مشکل می شود.

عملکرد غده ی تیروئید ممکن است دچار اختلال شود . این اختلال با نام کم کاری غده ی تیروئید شناخته می شود . کم کاری غده ی تیروئید سبب کاهش سرعت متابولیسم بدن می شود .

مشکلات دندان نیز ممکن است رخ دهند . علت این امر آن است که با تورم صورت دهان به سختی باز می شود . بنابراین مراقبت های روزانه از دندان به خوبی انجام نمی شود . هم چنین خشکی دهان سبب پوسیدگی دندان ها می شود .

یک دکتر

منبع : medicalnewstoday