علل، علائم و نحوه درمان سندرم رینود

سندرم رینود چیست؟ علل و علائم سندروم رینود کدام اند؟ چگونه سندروم رینود تشخیص داده میشود و برای درمان بیماری رینود از چه داروهایی استفاده کنیم؟

در این مقاله به پرسش های بالا پاسخ خواهیم داد.

سندرم رینود یا پدیده رینود که در سال 1862توسط موریس رینود توصیف شد بیماری میباشد که موجب میشود شخص هنگام قرار گرفتن در سرما دچار بی حسی و سوزش در قسمت هایی از بدن به ویژه انگشتان دست و پا شود.

افرادی که در مناطق دارای هوای سرد زندگی میکنند بیشتر تحت تاثیر سندرم رینود قرار میگیرند و بررسی ها نشان میدهند زنان 9 برابر بیشتر از مردان در معرض این بیماری قرار دارند.

علائم سندرم رینود چیست؟

هنگامی که درجه حرارت کاهش می یابد رگ های خونی در انگشتان دست و یا پا منقبض میشوند و این انقباض باعث ایجاد هیپوکسی یا کمبود اکسیژن در بافت های آسیب دیده میشود و این مناطق دچار بی حسی میشوند , اغلب منطقه آسیب دیده سفید میشود و سپس به رنگ آبی تغییر رنگ میدهد.

انگشتان دست و پا بیشتر تحت تاثیر سندرم رینود قرار میگیرند اما پدیده رینود میتواند بر بینی , لب ها و گوش ها تاثیر بگذارد. این وضعیت(بی حسی و تغییر رنگ قسمت های آسیب دیده) تقریبا 15دقیقه طول میکشد تا بدن به حالت نرمال برگردد به همین علت هنگامی که حملات بیماری رینود شروع میشود مناطق آسیب دیده را ماساژ دهید و آنها را بپوشانید تا علائم کاهش یابند.

بعضی زنان ممکن است پدیده رینود را در نوک پستان ها تجربه کنند مخصوصا هنگامی که دوران شیردهی را میگذرانند.

علت سندرم رینود چیست؟

در افراد سالم , سیستم گردش خون در اندام ها مانند انگشتان دست و پا هنگام قرار گرفتن در شرایط سرد از خود واکنش نشان میدهد و باعث میشود گرمای از دست رفته در سطح پوست به حداقل برسد اما در افرادی که به بیماری رینود مبتلا هستند , سیستم گردش خون واکنش خاصی در برابر سرما از خود نشان نمی دهد و باعث میشود فرد زمانی که وارد یک محل سرد میشود و یا حتی دست های خود را در آب سرد قرار میدهد علائم پدیده رینود را تجربه کند.

دقت داشته باشید که بعضی افراد وقتی با استرس مواجه میشوند علائم سندرم رینود را از خود نشان میدهند بدون اینکه دما کاهش پیداکند.

انواع بیماری رینود :

انواع بیماری رینود عبارتند از: رینود اولیه و رینود ثانویه

رینود اولیه شایع تر از نوع دیگر میباشد اما رینود ثانویه کمتر رایج است اما جدی تر است.

علل رینود ثانویه عبارتند از:

بیماری شریان ها: آترواسکلروز , ایجاد پلاک در رگ های خونی و یا بیماری برگر باعث ایجاد اختلالاتی در رگ های خونی میشوند.

تکرار یا ارتعاش: افرادی که دارای شغل و سرگرمی هایی هستند که نیاز به حرکات تکراری دارند مانند تایپ کردن و یا گیتار و پیانو زدن بیشتر در معرض ابتلا به رینود ثانویه هستند.

سندرم تونل کارپ: این وضعیت باعث فشار بر اعصاب میشود و حساسیت به علائم رینود را افزایش میدهد.

قرار گرفتن در معرض مواد خاص: سیگار کشیدن و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی عروق خونی را کاهش میدهد.

جراحی: رینود میتواند پس از عمل های جراحی مانند جراحی مچ دست به وجود آید.

بهتر است بدانید که رینود اولیه معمولا در محدوده سنی 15 تا 25 سال شروع میشود و رینود ثانویه در محدوده سنی 35 تا 40 سال شایع است.

عوامل خطر برای ابتلا به سندرم رینود عبارتند از:

سن: اگرچه هر شخصی میتواند در معرض بیماری رینود قرار بگیرد اما رینود اولیه در افرادی که در محدوده سنی 15تا 25 سال هستند شایع تر میباشد.

شرایط آب و هوایی: افرادی که در مناطق سرد زندگی میکنند بیشتر به سندرم رینود مبتلا میشوند.

سابقه خانوادگی: در صورتی که یکی از اعضای خانواده ی شما مبتلا به سندرم رینود است باید اقدامات پیشگیرنه ای را در نظر بگیرید.

جنسیت: زنان نسبت به مردان در برابر این بیماری آسیب پذیر تر هستند.

سندرم رینود چگونه تشخیص داده میشود؟

برای تشخیص رینود اولیه و ثانویه پزشک ممکن است کاپیلاروسکوپی را انجام دهد. گاهی اوقات پزشک از شما میخواهد تا آزمایش خون انجام دهید تا پزشک بتواند مشکلات خود ایمنی و سایر فرایندهای التهابی را تشخیص دهد.

سندرم رینود چگونه درمان میشود؟

هیچ درمانی برای بیماری رینود وجود ندارد اما روش هایی وجود دارند که میتوانند علائم ناشی از سندروم رینود را به حداقل برسانند.

▪️قبل از خروج از منزل خود را با لباس های گرم بپوشانید.

▪️تکنیک های مدیریت استرس را فرا بگیرید زیرا علاوه بر کاهش دما , استرس یکی دیگر از علل ایجاد سندرم رینود میباشد.

▪️مصرف کافئین و الکل را به حداقل برسانید.

▪️ماشین خود را گرم نگه دارید: قبل از اینکه شروع به رانندگی در هوای سرد کنید ابتدا از گرم بودن فضای ماشین اطمینان حاصل پیدا کنید.

برای موارد متوسط تا شدید دارو ممکن است مورد نیاز باشد. این داروها عبارتند از:

مسدودکننده های کانال کلسیم: مسدودکننده های کانال کلسیم , رایج ترین داروها برای کاهش علائم بیماری رینود محسوب میشوند که عبارتند از: آملودیپین , نیفیدیپین , فلودیپین.

پماد نیتروگلیسیرین: پماد نیتروگلیسیرین موضعی نیز باعث بهبود جریان خون میشود و علائم سندرم رینود را کاهش میدهد و این پماد باید به نواحی آسیب دیده اعمال شود.

وازودیلاتورها: این گونه داروها رگ ها را تمیز میکنند و علائم را تسکین میدهند مانند لوزارتان , سیلدنافیل , فلوکستین و پروستاگلاندین.

جراحی عصب: این درمان هنگامی که شدت سندرم رینود زیاد باشد توصیه میشود و یک جراح ممکن است به وسیله ی این جراحی اعصاب را از عروق خونی دور نگه دارد تا فرکانس و یا شدت حملات کاهش یابد.