بیماری گریوز چیست؟ علل، علائم و درمان بیماری گریوز

بیماری گریوز یک اختلال اتوایمون است که سبب پرکاری تیروئید می شود. این وضعیت زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی بدن شما یک آنتی بادی به نام ایمونوگلوبولین تحریک کننده تیروئید (TSI) ایجاد می کند. TSI غده تيروئيد باعث توليد بيش از حد هورمون هاي تيروئيدي تيروکسين (T4) و تري تي تيرونين (T3) مي شود.

تولید بیش از حد T4 و T3 موجب سرعت بخشیدن به سوخت و ساز بدن و افزایش ضربان قلب میشود.

علائم رایج بیماری گریوز عبارتند از: کاهش وزن، چشم های برجسته ، تپش قلب، غده تیروئید متورم، عدم تحمل گرما، عصبانیت و بی خوابی.

درمان بیماری گریوز با هدف کاهش میزان هورمون های تیروئید تولید شده توسط غده تیروئید است که باعث کاهش علائم بیماری می شود. بسته به نوع درمان، افراد مبتلا به بیماری گریوز ممکن است از علائم گریوز به طور موقت یا دائمی رنج ببرند.

میزان بروز بیماری گریوز :

بیماری گریوز یکی از رایج ترین نوع هیپرتیروئیدیسم (تریروئیدی بیش از حد فعال) در ایالات متحده است و از هر 200 نفر 1 نفر به آن مبتلا می شوند. زنان هفت تا هشت برابر احتمال ابتلا به بیماری گریوز را نسبت به مردان دارند. بیماری گریوز می تواند در هر زمان در زندگی شما اتفاق بیفتد، اما اغلب اوقات بین دوازده سالگی و سن میانی شروع می شود.

علل بیماری گریوز و عوامل خطر :

علت بیشتر بیماری های خود ایمنی (که در آن سیستم ایمنی به سلول های بدن خود حمله می کند) مشخص نیست.

عوامل زیر ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند.

سایر بیماری های خو د ایمنی خطر ابتلا به بیماری گریوز را افزایش می دهند. این اختلالات می تواند شامل لوپوس ، کم خونی زودهنگام، بیماری آدیسون، بیماری سلیاک و دیابت نوع 1 باشد .

افرادی که دارای سابقه خانوادگی بیماری گریوز هستند ممکن است بیشتر به آن مبتلا شوند.

استرس عاطفی یا جسمی استرس شدید یا ترومای ممکن است باعث شروع بیماری گریوز شود.

برخی از دانشمندان بر این باورند که عفونت ممکن است نقش مهمی در پیشرفت بیماری گریوز داشته باشد.

حاملگی ممکن است باعث ایجاد بیماری گریوز  شود.

سیگار کشیدن باعث افزایش خطر بیماری  می شود.

علائم :

افراد مبتلا به بیماری گریوز دارای علائم پرکاری تیروئید هستند که ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• کاهش وزن
  اضطراب، نگرانی، یا تحریک پذیری
  لرزش دست
  حساسیت به گرما
  افزایش عرق
  افزایش اشتها
  افزایش غده تیروئید (به نام گواتر)
  حرکات روده ای مکرر
  ضربان قلب سریع یا نامنظم
  اختلال نعوظ
  دوره های قاعدگی نامنظم
  کاهش میل جنسی
  درد قفسه سینه
  تنفس دشوار
  ضعف عضلانی
  سختی خوابیدن
  خستگی
  دشواری کنترل دیابت

عوارض :

اگر بیماری گریوس درمان نشود، می تواند عوارض متعددی ایجاد کند. که می تواند شامل موارد زیر باشد:

اختلالات قلبي در بعضي افراد، اين بيماري مي تواند باعث تغيير در ريتم قلب شود، از جمله فيبريلاسيون دهليزي ، تغيير ساختار قلب، تغيير در عملکرد عضلات قلب و نارسایی قلب.

طوفان تیروئیدی که شامل افزایش ناگهانی هورمون های تیروئید می شود. طوفان تیروئید یک واقعه نادر است اما می تواند منجر به نارسایی قلبی و ادم ریوی شود. همچنین می تواند باعث تب، استفراغ، اسهال، تشنج، زردی ، فشار خون پایین و کما شود.

سقط جنین، زایمان زودرس، رشد ضعیف جنین، اختلال عملکرد تیروئید جنین، نارسایی قلب مادر و پره اکلامپسی (فشار خون بالا در دوران بارداری) همه عوارض احتمالی بیماری گریوز در دوران بارداری هستند.

این بیماری  می تواند به پوکی استخوان منجر شود .

تشخیص :

تشخیص بیماری معمولا بر اساس علائم و با آزمایش های آزمایشگاهی تایید میشود.

آزمایشات آزمایشگاهی برای اندازه گیری هورمون های تیروئید در خون شامل:

• TSH
  T4 (تیروکسین)
  T3

پزشک شما همچنین می تواند آزمایش های آنتی بادی تیروئید را که برای تشخیص بیماری های تیروئید از سایر انواع بیماری تیروئید مورد استفاده قرار می گیرد، انجام دهد.

برخی از آزمایشات دیگر آزمایشگاهی و تصویری که ممکن است برای تشخیص بیماری گریوز انجام شود عبارتند از:

جذب ید رادیواکتیو (RAIU) در آزمایش RAIU یک فرد مقدار کمی از ید رادیواکتیو را به صورت قرص یا تزریق مصرف می کند. چندین ساعت بعد، مقدار ید مورد استفاده توسط غده تیروئید با استفاده از دوربین خاص اندازه گیری می شود. غده تیروئید به طور معمول بیشترین ید را جذب می کند و هدف این آزمایش تعیین میزان غلظت ید در تیروئید است. در بیماری گریوز، انتظار می رود که جذب ید بیشتر از حد نرمال باشد.

سونوگرافی می تواند نشان دهد که آیا غده تیروئید را بزرگتر از حد نرمال است و یا توده های غیر طبیعی و یا ندول در آن وجود دارد یا خیر. سونوگرافی معمولا برای تشخیص مشکلات تیروئید در زنان باردار استفاده می شود .

درمان بیماری گریوز :

هدف از درمان بیماری گریوز  کاهش میزان هورمون های تیروئید تولید شده توسط غده تیروئید است.

برخی از گزینه های درمان گریوز عبارتند از:

استفاده از داروهای  آنتی تیروئید . علائم معمولا در طی 6 تا 12 هفته پس از شروع یکی از داروها بهبود می یابد.

ید رادیواکتیو  این دارو برای بیش از 60 سال برای درمان هیپرتیروئیدیسم استفاده می شود و شایع ترین نوع درمان است.بیماران ید رادیواکتیو را به صورت خوراکی و توسط غده تیروئید جذب می کنند. در طول یک هفته یا چند ماه، رادیواکتیویته سلولهای تیروئید را از بین می برد و باعث کاهش غده تیروئید می شود.

جراحی.  گاهی اوقات پزشکان یک تیروئیدکتومی  را برای درمان بیماری گریوز توصیه می کنند. پس از جراحی، بیماران هورمون های تیروئید تجویز می کنند، زیرا در اکثر افراد پس از عمل جراحی کم کاری تیروئید ایجاد می شود. ریسک های جراحی کم است، اما می تواند آسیب به طناب های صوتی و غدد پاراتیرویید ایجاد شود.

مسدودکننده های بتا . این داروها خود بیماری را درمان نمی کنند، اما تأثیر هورمون ها بر روی بدن را مسدود می کنند و اغلب برای درمان سریع ضربان قلب، اضطراب و عرق کردن در افراد مبتلا به بیماری گریوز استفاده می شود.

منبع : everydayhealth.com