تعریف انحراف چشم
انحراف چشم یا استرابیسم حالتی است که در آن چشم ها در یک جهت نگاه نمی کنند. همچنین می تواند به عنوان تروپی یا چپ بودن چشم نیز اشاره شود.
انحراف چشم در ۲ تا ۵ درصد از همه کودکان رخ می دهد. حدود نیمی از آنها با این وضعیت متولد می شوند که باعث می شود یک یا هر دو چشم به نوبه خود؛ انحراف به سمت درون چشم، انحراف به سمت خارج چشم، انحراف به سمت بالا یا انحراف به سمت پائین داشته باشند.
استرابیسم یا انحراف چشم در هر دو پسران و دختران رایج است. گاهی اوقات در خانواده ها ارثی است.
انواع انحراف چشم یا استرابیسم
اسوتروپیا شایعترین نوع استرابیسم یا انحراف در نوزادان است. اسوتروپیا به طور کامل در کودکان زیر دو سال در هنگام تمرکز بر روی اشیاءی که از نزدیکی چشم آن ها عبور می کند، دیده می شود. این مشکل معمولا در کودکانی که انحراف به سمت بالا دارند، رخ می دهد.
یکی دیگر از اشکال معمولی انحراف، اکستروپیا، تنها زمانی قابل مشاهده است که یک کودک به اشیاء ی دور نگاه می کند، یا خسته یا بیمار است.
گاهی اوقات چشمی که انحراف دارد مانند چشم دیگر به اطراف نگاه می کند؛ با این حال گاهی اوقات متفاوت از چشم دیگر است.
در اکثر کودکان مبتلا به استرابیسم ایزوتراپی مهم نیست که کجا را نگاه می کنند ، درجه انحراف تغییر نمی کند. در استرابیسم ایزوتراپی نامناسب، میزان ناهماهنگی بستگی به جایی که چشمها به آن نگاه می کنند، دارد.
استرابیسم کاذب
زمانی به نظر می رسد که یک کودک ممکن است انحراف چشم داشته باشد، اما این ظاهر انحراف ممکن است به دلایل زیر وجود داشته باشد:
- پوست اضافی که گوشه داخلی چشم را پوشش می دهد.
- بینی پهن و صاف
- چشم ها به طور غیرمعمول بسته می شوند یا خیلی دور از هم قرار دارند.
این وضعیت، استرابیسم کاذب، معمولا هنگامی که چهره کودک رشد می کند، ناپدید می شود. نیاز است که یک چشم پزشک تشخیص دهد که آیا وضعیت عادی شده است یا نه.
با دید طبیعی، هر دو چشم پیام یکسان به مغز می فرستند. این تثبیت دوچشمی (هر دو چشم به طور مستقیم به یک شیء نگاه می کند) برای مشاهده سه بعدی و کمک به درک عمق ضروری است. هنگامی که یک چشم انحراف پیدا می کند، مغز دو تصویر مختلف را دریافت می کند. کودکان کوچک یاد می گیرند پیام های تحریف شده از چشم منحرف را نادیده بگیرند، اما بزرگسالانی که دارای استرابیسم هستند، اغلب دید دو طرفه (دیپلوپیا) را نشان می دهند.
چشم های کودک باید سه تا چهار ماهگی به طور مستقیم و موازی باشند. گفته می شود که کودکانی که پس از سن هشت یا نه سالگی دچار استرابیسم می شوند ، استرابیسم هجومی دارند.
علل و علائم انحراف چشم
استرابیسم می تواند ناشی از نقص در عضلات یا بخشی از مغز باشد که حرکت چشم را کنترل می کند. این به ویژه در کودکانی که دارای؛ تومورهای مغزی، فلج مغزی، سندرم داون و اختلالات دیگر که بر مغز تاثیر می گذارد هستند، دیده می شود.
بیماری‌هایی که موجب کوری یا نابینایی کامل می شوند، ممکن است باعث ایجاد استرایبیسم شوند. بنابراین می تواند شامل دوربینی شدید، آب مروارید، آسیب چشم یا داشتن دید بهتر در یک چشم از چشم دیگر باشند.
در بزرگسالان استرابیسم معمولا با دیابت، سرماخوردگی، سکته مغزی و تومور مغزی ایجاد می شود.
سایر بیماری هایی که بر عصب تاثیر می گذارند و عضلات چشم را کنترل می کنند نیز می توانند موجب ایجاد این مشکل شوند.
واضح ترین علائم استرابیسم چشم این است که همیشه مستقیم نیست. انحراف می تواند روز به روز و یا در طول روز متفاوت باشد. افرادی که استرابیسم دارند اغلب در نور آفتاب سرشان را به سمت شانه کج می کنند تا چشمشان را متمرکز کنند.
تشخیص انحراف چشم
چشم کودکان باید هر ۶ ماه توسط پزشک مورد بررسی قرار گیرد. تشخیص زودهنگام موضوعی مهم است. استرابیسم درمان نشده می تواند باعث آسیب به چشم شده و منجر به تنبلی چشم شود.
درمان انحراف چشم
برای حفظ یا بازیابی بینایی و بهبود ظاهری ممکن است موارد زیر به کار برده شود:
عینک برای کمک به تمرکز و مستقیم کردن چشم.
استفاده از قطره چشم یا پماد به عنوان یک جایگزین برای عینک و یا برای تاثیر بیشتر عینک.
جراحی برای سفت کردن، استراحت دادن یا تغییر شکل عضلات چشم.
تزریق دارو به عضله چشم که باعث می شود عضله چشم مقابل درست شود.
آموزش دیدن (تمرینات چشم نیز نامیده می شود)
درمان مستمر معمولا منجر به معالجه و بهبود ظاهر می شود، رضایت بخش ترین نتایج زمانی اتفاق می افتد که درمان قبل از سن ۷ سالگی انجام شود.
