آبسه مغزی ؛ بررسی دلایل ابتلا به آن، علائم و روش های درمان این بیماری

آبسه مغزی چیست؟

آبسه مغزی تجمع چرک و عفونت در مغز است. در گذشته، آبسه مغزی «همیشه کشنده » بود، اما پیشرفت در تشخیص و درمان، شانس زنده ماندن را به میزان قابل توجهی افزایش داد.

با این حال، این یک وضعیت جدی و بالقوه تهدید کننده زندگی است.

اثر آبسه مغزی متفاوت است، بسته به اندازه آبسه و جایی که در مغز اتفاق می افتد، دارد.

مردان ظاهرا بیشتر از زنان مستعد آن هستند. در مطالعات انجام شده متوسط سن شروع از ۲۴ سال به ۵۷ سالگی تغییر کرده است.

BMJ بیان می کند که شیوع در مردان بالای ۳۰ سال بالاتر است. در کودکان، احتمالا بین سن ۴ تا ۷ سالگی ظاهر می شود. نوزادان نیز در معرض خطر هستند. در سال ۲۰۱۰، کلینیک کلیولند تعداد ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ مورد آبسه مغزی در ایالات متحده را ثبت کرد که ۲۵ درصد آن کودکان بودند.

علائم آبسه مغزی

سردرد کند یک نشانه شایع در یک آبسه مغزی است.

علائم برجسته آبسه مغزی سردرد، تب و مشکلات عصبی است. طبق نظر دانشکده پزشکی هاروارد، بیش از ۷۵ درصد افراد مبتلا به سردرد می شوند.

سایر علائمی که ممکن است پیش بیاید، عبارتند از:

ضعف عضلانی

ضعف یا فلج در یک طرف بدن

مشکلات گفتاری مانند صحبت کردن بریده بریده

هماهنگی ضعیف بدن

تهوع و استفراغ

تب و لرز

تشنج

سفت شدن گردن

پشت و یا شانه

تاری دید، دوگانه دیدن یا گرم شدن چشم.

تغییرات در وضعیت ذهنی در نتیجه ی آبسه ممکن است منجر به:

گیجی

خواب آلودگی

تحریک پذیری

تمرکز ذهنی ضعیف

پاسخ ضعیف

فرایند فکر کردن کند و آرام شود.

این علائم از ترکیب عفونت، آسیب بافت مغزی و فشار بر مغز به وجود می آیند، زیرا آبسه رشد کرده و فضای بیشتری را اشغال می کند.

علل آبسه مغزی

آبسه مغزی احتمالا به علت عفونت باکتریایی یا قارچی در برخی از بخش مغز رخ می دهد. انگل نیز ممکن است باعث آبسه شود. هنگامی که باکتری ها، قارچ ها یا انگل ها بخشی از مغز را آلوده می کنند، التهاب و تورم رخ می دهد. در این موارد، آبسه شامل سلول های مغزی آلوده، سلول های خونی فعال و مرده و موجودات عفونی می شود. همانطور که اینها تجمع می یابند، دیواره یا غشا در اطراف آبسه ایجاد می شود. این به جداسازی عفونت و جلوگیری از گسترش آن به بافت سالم کمک می کند.

اگر آبسه متورم شود، باعث افزایش فشار داخل بدن به بافت مغزی می شود. جمجمه انعطاف پذیر نیست و گسترش نمی یابد. فشار ناشی از آبسه می تواند رگ های خونی مغزی را مسدود کند. یکی از نتایج آن این است که اکسیژن نمی تواند به مغز برسد و بافت مغزی ظریف آسیب دیده یا نابود می شود.

چگونه عفونت وارد مغز می شود

عفونت های مغزی به دلایل مختلف که نسبتا غیر معمول است رخ می دهد. یک دلیل آن خونی است که مغز را در بر گرفته است. گاهی عفونت می تواند از طریق این حصار خون به مغز وارد شود و مغز را آلوده کند. این اتفاق زمانی که التهاب حصار خونی مغزی را در بر گرفته باشد و باعث شکاف شود، رخ می دهد.

این عفونت از سه مسیر اصلی وارد مغز می شود. ممکن است از یک عفونت در قسمت دیگری از بدن، یک قسمت نزدیک مغز مانند عفونت گوش یا از ناحیه تروما وارد شود.

جریان خون شامل موجودات عفونی است. این مسیر حدود ۲۵ درصد آبسه ها را تشکیل می دهد. اگر یک عفونت در جایی دیگر در بدن اتفاق بیفتد، می تواند از طریق جریان خون حرکت کند، با عبور از خون اطراف مغز، وارد مغز شده و آن را آلوده کند. بسیاری از آبسه های مغزی باکتریایی از یک ضایعه در جایی دیگر در بدن ایجاد می شود. مهم است که این دلیل اولیه پیدا شود یا ممکن است یک عفونت دوباره تکرار شود.

افراد مبتلا به سیستم ایمنی ضعیف خطر ابتلا به آبسه مغزی ناشی از عفونت منتقله خون را افزایش می دهند. نمونه هایی از افراد مبتلا به آبسه مغزی شامل افراد مبتلا به اچ آی وی / ایدز، نوزادان زیر ۶ ماه، بیمارانی که شیمی درمانی دریافت می کنند، افرادی که استروئید را در درازمدت استفاده می کنند و دریافت کنندگان عضو پیوندی ا که از داروهای تضعیف سیستم ایمنی استفاده می کنند تا پیوند را پس نزنند، می باشند.

شایعترین عفونتهایی که علت آبسه مغزی هستند، عبارتند از:

-اندوکاردیت، عفونت دریچه ​​قلب

-ذات الریه و سایر عفونت های ریه

-عفونت شکمی مانند پریتونیت، التهاب دیواره داخلی شکم و لگن

-التهاب مثانه و دیگر عفونتهای لگنی.

تشخیص بیماری

برای تشخیص آبسه مغزی، پزشک هر کدام از علائم و نشانه ها را ارزیابی می کند و تاریخچه پزشکی و سیر مشکل اخیر بیمار را بررسی می کند.

این مهم است که پزشک بداند فرد اخیرا مبتلا به عفونت بوده و یا دارای سیستم ایمنی ضعیف است.

علائم این بیماری ممکن است شبیه به سایر بیماری ها باشد، بنابراین تشخیص آن ممکن است به تاخیر بیفتد.

اگر پزشک بتواند دقیقا مشخص کند که علائم چه زمانی شروع شده و چگونه پیشرفت کرده، تشخیص آسان تر است.

آزمایش ها و تست ها برای تشخیص این بیماری ممکن است شامل موارد زیر باشند:

-آزمایش خون برای بررسی بالا بودن سطح گلبول های سفید خون که نشان دهنده عفونت است

-اشعه ایکس قفسه سینه برای تعیین اینکه آیا عفونت ریه وجود دارد یا خیر.

-اسکن تصویربرداری مانند MRI یا سی تی اسکن  که در آن آبسه به عنوان یک یا چند نقطه ظاهر می شود.

به دلیل استفاده معمول از سی تی اسکن در تشخیص و پیگیری این بیماری مرگ و میر ناشی از آبسه مغزی در چند دهه گذشته به طور چشمگیری کاهش یافته است.

درمان

اگر مشکوک به آبسه مغزی باشید، پزشک معمولا بلافاصله آنتی بیوتیک ها را تجویز می کند، زیرا آبسه می تواند تهدید کننده حیات باشد. اگر عفونت به جای آنکه باکتری ای باشد، ویروسی است، درمان می تواند بر اساس آن تغییر کند.

با این حال، درمان موثر بستگی به حجم آبسه، تعداد توده ها، علت آبسه و وضعیت کلی سلامت بیمار دارد.

اگر آبسه کمتر از یک اینچ باشد، بیمار احتمالا فقط تزریق داخل وریدی یک داروی آنتی بیوتیک، ضد قارچی یا ضد ویروسی دریافت می کند.

آبسه ای که بیش از یک اینچ است، باید یا تخلیه شود و یا از بین برده شود.

اگر آبسه های متعددی وجود داشته باشد، ممکن است برداشتن آنها خطرناک باشد و جراح آسپیراسیون را توصیه می کند.

هر عفونت اولیه، به عنوان مثال در ریه، شکم یا بینی، با دارو درمان می شود.

عمل جراحی

اگر فشار خون در مغز ادامه پیدا کند، یا اگر آبسه به دارو پاسخ ندهد، اگر گاز در آبسه وجود داشته باشد، ممکن است جراحی مورد نیاز باشد.

در این جراحی، جراح جمجمه را باز می کند. اول، جراح یک ناحیه کوچک از موی سر پوست را اصلاح می کند. سپس، یک قطعه کوچکی از استخوان را بر می دارد تا بتوانند به مغز دسترسی پیدا کند. پس از آن آبسه می تواند احتمالا با کمک یک سی تی اسکن بیرون آورده یا حذف شود. بعد از این، استخوان سرجای خود قرار می گیرد و پوست بخیه زده می شود.

منبع: medicalnewstoday