علل، علایم و تشخیص درماتیت اطراف دهان

درماتیت اطراف دهان می تواند در اطراف بینی یا چشم نیز باشد، یک بثورات التهابی است که پوست اطراف دهان را درگیر می کند. بثورات ممکن است به بینی یا حتی چشم برسد.  معمولا به صورت قرمزی در اطراف دهان دیده می شود. اما ممکن است  کمی خارش و سوزش نیز رخ دهد.

درماتیت اطراف دهان در زنان بین سنین 16 تا 45 سال رایج است، اما در تمام سنین  و نژادها دیده می شود. همچنین در کودکان هر سنی رخ می دهد.

علل درماتیت اطراف دهان

علت ناشناخته است. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که این مشکل می تواند پس از استفاده از استروئید موضعی قوی بر روی پوست رخ می دهد، که ممکن است برای درمان بیماری دیگری تجویز شود. اسپری های بینی حاوی کورتیکواستروئیدها ممکن است باعث بروز درماتیت ریوی نیز شوند.

همچنین شواهدی وجود دارد که مواد تشکیل دهنده خاصی در لوازم آرایشی می تواند باعث درماتیت شود. کرم های ضد پیری که حاوی پلائولاتوم یا پایه ی پارافین می باشند، می توانند این وضعیت را افزایش  دهند.

علائم

• ضایعات برجسته به اندازه نوک سنجاق روی یک زمینه قرمز و پوسته دهنده محدود به چانه و چین های بینی- لبی هستند.
  یک ناحیه پاک و غیر گرفتار در اطراف حاشیه قرمز لب وجود دارد.
  تشکیل ضایعات چرکی روی گونه ها و در مجاورت سوراخهای بینی شایع است.
  گاهی اوقات درماتیت اطراف دهان محدود به ناحیه اطراف بینی باقی می ماند. گاهی نیز در قسمت خارجی چشم ها رخ می دهد.
  بثورات پایدار برای چند ماه باقی می ماند.
  با درمان خوراکی اکثر مشکلات ظرف ۲ هفته برطرف می شوند.

تشخیص

پزشک یا متخصص پوست شما اغلب می تواند تنها با یک بررسی بصری از پوست شما همراه با سابقه پزشکی شما بیماری را تشخیص دهد.

پزشک شما همچنین ممکن است یک آزمایش پوستی را انجام دهد تا عفونت احتمالی را رد کند. در طول این آزمایش، پزشک شما یک قسمت کوچکی از پوست را در ناحیه آسیب دیده سواب می کند. وی نمونه را به یک آزمایشگاه برای آزمایش سلول های پوستی باکتری یا قارچ ارسال خواهد کرد. پزشک شما ممکن است بیوپسی پوست را انجام دهد ، به خصوص اگر بثورات به درمان های استاندارد پاسخ نمی دهد.

 درمان

•  استفاده از کرم های موضعی مانند کرم مترونیدازول، کلیندامایسین یا اریترومایسین و غیره که توسط متخصص پوست تجویز می شوند.
• دکتر شما درمان خود را بر اساس شدت وضعیت شما تعیین می کند. در بعضی موارد، استفاده از صابون های خفیف و قطع استفاده از کرم های پوستی سنگین و خمیر دندان های فلوراید ممکن است باعث کاهش علائم شود.

رژیم غذایی و شیوه زندگی

بخشی از  درمان تغییر شیوه زندگی است که می تواند به جلوگیری از بیماری کمک کند. برخی از اقدامات عبارتند از:

• اجتناب از کرم های استروئید، حتی هیدروکورتیزون بدون نسخه.
  استفاده ازلوازم آرایشی و کرم های ضد آفتاب را کاهش دهید.
  بالش و حوله های خود را در آب گرم بشویید.
  محدود کردن غذاهای بیش از حد شور و یا تند، که می تواند پوست را در اطراف دهان تحریک کند.