سندرم تخمدان پلی کیستیک یکی از شایع ترین اختلال هورمونی در میان زنان به شمار می آید. به طوری که تخمین زده می شود این مشکل در حدود ۱۰% از خانم های در سنین باروری رخ می دهد.
مهمترین مشخصه این اختلال وجود تخمدان های بزرگ محتوی تعداد زیادی کیست کوچک است که در لایه بیرونی هر تخمدان قرار گرفته است.
در این سندرم سطح هورمون های زنانه نظیر استروژن، پروژسترون، LH و FSH دچار عدم تعادل شده و باعث افزایش هورمون های مردانه آندروژن ها و هورمون انسولین می گردد. همین امر موجب بروز علایمی نظیر بی تظمی های قاعدگی، موی زاید، آکنه و چاقی می شود.
نشانه های ابتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک ：
- چاقی
- تظاهرات عدم تخمک گذاری
- بی نظمی و کاهش سیکل های قاعدگی
- افزایش آندروژن ، که باعث بروز هیرسوتیسم، چرب شدن پوست و آکنه به درجات مختلف می شود.
- آکانتوزیس نیگریکانس،ضایعات هیپرپیگمانته قهوه ای مایل به سبز و قرینه ای هستند که در لمس ظریف به صورت مخمل حس می شوند.
عواقب بالینی عدم تخمک گذاری:
- نازایی
- مشکلات مربوط به خونریزی قاعدگی که از قطع قاعدگی تا خونریزی متفاوت است.
- افزایش خطر سرطان آندومتر و پستان
- افزایش خطر دیابت قندی نوع ۲ در بیماران دچار انسولین بالا
- افزایش خطر بیماری قلبی عروقی
- افزایش فشار خون
- افزایش خطر بیماری های مغزی عروقی
تشخیص:
هر زنی با علایم هیپرآندروژنیسم باید تحت بررسی اولیه قرار گیرد. در زنان مبتلا به قاعدگی نامنظم ، آمنوره یا ناباروری، باید احتمال هیپرآندروژنیسم را مدنظر داشت.
ارزیابی پایه شامل شرح حال و معاینه فیزیکی کامل برای رد کردن علل زمینه ای وخیم است.
درمان:
اگرچه هیچ درمانی برای سندرم تخمدان پلی کیستیک وجود ندارد، اما راه های بسیاری برای مدیریت علائم آن با استفاده از تغییر در شیوه زندگی و دارو درمانی ( در صورت لزوم) وجود دارد.
دارو درمانی:
دارو درمانی شامل داروهای ضد بارداری، داروهای دیابت ، داروهای کاهش رشد موهای زائد و داروهای درمان ناباروری می باشد.
