عوارض داروی هیوسین چیست

هیوسین برای درمان انواع مشکلات معده / روده مانند گرفتگی ها، کولیک های نوزاد و سندرم روده تحریک پذیر استفاده می شود. همچنین برای درمان بیماری های دیگر مانند مشکلات کنترل مثانه و روده، درد و گرفتگی ناشی از سنگ های کلیه و سنگ های صفراوی و بیماری پارکینسون مورد استفاده قرار می گیرد.

موارد مصرف هیوسین

هیوسین با کاهش تولید اسید در معده، کند کردن حرکات طبیعی روده و شل کردن عضلات در بسیاری از اعضای بدن (مانند معده، روده، مثانه، کلیه، کیسه صفرا) عمل می کند. هیوسین مقدار برخی از مایعات بدن (مانند بزاق، عرق) را نیز کاهش می دهد. این دارو متعلق به یک دسته از داروهای شناخته شده به عنوان آنتی کولینرژیک/ آنتی اسپاسم است.

نحوه مصرف دارو هیوسین

این دارو را به صورت خوراکی، معمولا ۳۰-۶۰ دقیقه قبل از غذا، یا طبق دستور پزشک خود مصرف کنید. با استفاده از قطره چکانی که همراه با این محصول است دوز تعیین شده را با دقت اندازه گیری کنید.

دوز دارو بر اساس وضعیت پزشکی و پاسخ به درمان شما تعیین میشود. در کودکان نیز دوز بر اساس وزن آنها تعیین میشود. بدون مشورت با پزشک خود، دوز خود را افزایش ندهید و یا آن را بیشتر از آنچه تجویز مصرف نکنید. بزرگسالان و کودکان ۱۲ سال و بالاتر نباید بیش از ۱٫۵ میلیگرم در عرض ۲۴ ساعت مصرف کنند. کودکان در سن ۲ تا ۱۲ سال نباید بیش از ۰٫۷۵ میلی گرم در طول ۲۴ ساعت مصرف کنند. برای دریافت اطلاعات بیشتر با پزشک و یا داروساز خود مشورت کنید.

آنتی اسید ها جذب هیوسین را کاهش می دهند. اگر از آنتی اسیدها استفاده می کنید، آنها را بعد از وعده های غذایی مصرف کنید و هیوسین را قبل از وعده های غذایی مصرف کنید. یا حداقل یک ساعت پس از مصرف هیوسین، آنتی اسیدها را مصرف کنید.

هنگام مصرف این دارو، مقدار زیادی مایعات بنوشید، مگر اینکه پزشک شما دستور دیگری داده باشد. اگر وضعیت تان ادامه پیدا کرد یا بدتر شد پزشک خود را مطلع سازید.

عوارض جانبی

با مصرف این دارو سرگیجه، خواب آلودگی، تاری دید، خشکی دهان، سردرد، مشکلات خواب، یبوست، استفراغ، پوست خشک و کاهش تعریق می تواند رخ دهد. اگر هر یک از این اثرات همچنان ادامه داشت یا بدتر شد، به سرعت به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.

برای از بین بردن خشکی دهان، آب نبات یا یخمک (بدون قند) بمکید، آدامس (بدون قند) بجوید، آب بنوشید یا از جایگزین بزاق استفاده کنید.

به یاد داشته باشید که پزشک شما این دارو را بدین دلیل تجویز کرده است که فایده آن را بیشتر از خطر عوارض جانبی آن در نظر گرفته است. بسیاری از افراد با مصرف این دارو عوارض جانبی جدی ندارند.

در صورت بروز هر کدام از این عوارض جانبی بعید، اما جدی، فورا به پزشک خود اطلاع دهید، تغییرات ذهنی / خلقی (مثل سردرگمی، هیجان غیرعادی)، ضربان قلب سریع / نامنظم، مشکل ادرار، کاهش توان جنسی، از دست دادن هماهنگی، بی حوصلگی و استفراغ.

اگر عوارض جانبی بسیار جدی، از جمله: درد / تورم / قرمزی چشم، تغییرات بینایی (مانند دیدن رنگین کمان در اطراف چراغ در شب) داشتید، فورا به پزشک مراجعه کنید.

واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو بعید است، اما در صورت بروز، به پزشک متخصص مراجعه کنید. علائم واکنش آلرژیک جدی عبارتند از: بثورات، خارش / تورم (به ویژه در صورت / زبان / گلو)، سرگیجه شدید و مشکل تنفس.

موارد احتیاط

قبل از مصرف هیوسین، اگر به این دارو یا به آتروپین، آلرژی دارید، به پزشک یا داروساز خود بگویید. این محصول ممکن است حاوی مواد غیر فعالی باشد که می تواند واکنش های آلرژیک و مشکلات دیگری ایجاد کند. برای اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت کنید.

اگر شرایط خاص پزشکی دارید، این دارو نباید استفاده شود. قبل از استفاده از این دارو، اگر سابقه خانوادگی گلوکوم (نوع زاویه بسته)، پروستات بزرگ شده، مشکلات انسداد مجاری ادراری، مشکلات معده و روده (مانند حرکات کند روده، انسداد، کولیت زخمی شدید، عفونت)، و مشکلات قلبی ناشی از خونریزی شدید دارید با پزشک یا مسئول داروخانه مشورت کنید.

قبل از استفاده از این دارو، پزشک یا داروساز را از سابقه پزشکی خود مطلع سازید، به خصوص: تیروئید پرکار، سایر مشکلات قلبی (به عنوان مثال، بیماری های قلبی عروقی، نارسایی احتقانی قلب، ضربان قلب سریع، آریتمی)، فشار خون بالا، بیماری کلیه، مشکلات سوزش سر دل (ریفلاکس اسید، فتق هیاتال)، مشکل سیستم عصبی خاص (نوروپاتی اتونومیکی)، میاستنی گراویس.

کسانی که از لنزهای تماسی استفاده میکنند ممکن است نیاز به استفاده از قطره چشم مرطوب کننده داشته باشند، زیرا این دارو باعث ایجاد خشکی چشم می شود. این دارو میتواند موجب سرگیجه یا خواب آلودگی شود یا تاری دید ایجاد کند. رانندگی نکنید، از ماشین آلات استفاده نکنید و یا از انجام هرگونه فعالیتی که نیاز به هشیاری یا بینایی دارد تا زمانی که مطمئن نشدید که می توانید چنین فعالیت هایی را با خیال راحت انجام دهید.

این دارو ممکن است خطر سکته ناشی از گرما را افزایش دهد، زیرا عرق کردن کاهش می یابد. از گرم شدن بیش از حد در هوای گرم، سونا، و در طول ورزش یا فعالیت های شدید دیگر، اجتناب کنید. سالمندان ممکن است به عوارض جانبی این دارو حساس تر باشند، به خصوص سردرگمی، خواب آلودگی، هیجان غیر معمول، یبوست، و مشکل ادرار. سردرگمی و خواب آلودگی می تواند خطر سقوط را افزایش دهد.

کودکان ممکن است حساسیت بیشتری نسبت به عوارض این دارو داشته باشند.

هیوسین در دوران بارداری باید تنها در صورت نیاز استفاده شود. در مورد خطرات و مزایای آن با پزشک خود صحبت کنید.

این دارو به شیر مادر منتقل می شود. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.

تداخلات دارویی

بخش نحوه مصرف را نیز ببینید.

متخصصان مراقبت های بهداشتی (مثلا پزشک یا داروساز) ممکن است از هر گونه تداخلات احتمالی دارو مطلع باشند و ممکن است شما را برای این تداخلات نظارت کنند. قبل از مشورت با پزشک یا داروساز، دوز هیچ دارویی را شروع نکنید، یا آن را تغییر ندهید.

این دارو نباید با داروی پراملینتاید استفاده شود زیرا تداخلات بسیار جدی وجود دارد.

اگر در حال حاضر از داروی ذکر شده در بالا استفاده می کنید، قبل از شروع هیوسین به پزشک یا داروساز خود بگویید.

قبل از استفاده از این دارو، به پزشک یا داروساز خود در مورد تمام داروهای تجویزی و غیر تجویزی یا گیاهی که ممکن است از آنها استفاده کنید اطلاع دهید، به ویژه آمنتازین، داروهای ضد آریتمی خاص (مانند دیسپیرامید، کینیدین)، داروهای آنتی کولینرژیک (مانند آتروپین، گلیکوپیرولات، اسکوپولامین) داروهای ضد اسپاسم (مانند کلیدینیوم ، دیسکلومین، پروپانتلین) داروهای ضد پارکینسون خاص (مانند بنزودروپین، تری‌هگزیفنیدیل)، بعضی داروهای ضد قارچی آزول (کتوکونازول، ایتراکونازول) آلکالوئید بلادونا، داروهای بیس فسفونات (مانند آلندرونات، ریزدرونات )، کورتیکواستروئید ها (مثل پردنیزون)، دیگوکسین (قرص هایی که به آهستگی حل می شوند)، مهارکننده های MAO (ایسوکاربوکازید، لینزولید، متیلن آبی، مکلبباید، فنلزین، پروکاریسین، راازآگین، ساوفیناید، سلگلیین، ترانیلسیپرومین)، قرصها/کپسول های پتاسیم.

در صورت مصرف داروهایی که باعث خواب آلودگی می شوند مانند داروهای آنتی هیستامین (دیفن هیدرامین، مکلیزین)، دارو برای خواب یا اضطراب (مانند الپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، آرام بخش های عضلانی، داروهای ضد درد (به عنوان مثال، کدئین)، داروهای روانپزشکی (مانند کلرپرمازین، هالوپریدول، آمیتریپتیلین، ریپریدون) پزشک خود را مطلع سازید.

برچسب های روی تمام داروهای خود (از جمله محصولات سرفه و سرماخوردگی) را بررسی کنید زیرا ممکن است حاوی مواد تشکیل دهنده ای باشند که موجب خواب آلودگی شوند. از داروساز خود در مورد استفاده بی خطر از این محصولات بپرسید. این محصول می تواند نتایج آزمایشگاهی خاصی را تحت تاثیر قرار دهد. اطمینان حاصل کنید که پرسنل آزمایشگاهی و پزشکان شما می دانند که شما از این دارو استفاده می کنید.

منبع: یک دکتر