پرخاشگری در کودکان وسیله ای رفتاری است در جهت رسیدن به هدفی؛ پرخاشگری خصمانه رفتاری است در جهت آسیب رساندن به دیگران ، بیشتر پرخاشگری های بین کودکان کوچک از نوع «وسیله ای» است.
این نوع پرخاشگری به خاطر متعلقات است. کودکان از یکدیگر اسباب بازی می قاپند، یکدیگر را هل می دهند تا به اسباب بازی که می خواهند بازی کنند دست یابند. به ندرت اتفاق می افتد که کودکان بخواهند به کسی آسیب برسانند یا از روی عصبانیت دست به پرخاشگری بزنند.
مردم معمولاً شخص با جرات را پرخاشگر می دانند، در صورتی که کسی که از حق خود دفاع می کند با جرات است نه پرخاشگر.
راه های کنترل پرخاشگری در کودکان:
- شمارش تعداری از اعداد، بستگی به سن کودک از عدد سه تا عدد ده
- گوش دادن به موسیقی مورد علاقه شخص
- عوض کردن محیط
- نوشیدن آب
- مشت زدن به بالش
- فعالیت فیزیکی مانند پریدن و پرتاب کردن توپ
تمرین در خانه برای کنترل پرخاشگری در کودکان:
- در موقعیت‌هایی که عصبانی می‌شوید. یکی از راه‌های بالا را امتحان کنید و فریاد نزنید به یاد داشته باشید که والدین اولین کسانی هستند که کودکان از رفتار آن‌ها الگو می‌گیرند. در صورتی که والدین نتوانند خشم خود کنترل کنند به طور قطع کودکانی پرخاشگر پرورش خواهند داد.
- در هنگام عصیانیت یکی از راه‌های کنترل خشم را اجرا کنید. برای نمونه: از اینکه ماشین اسباب‌بازیت را پرتاپ کردی عصبانی هستم به اتاقم می روم و بعد از چند دقیقه برمی‌گردم و درباره این اتفاق با هم حرف می‌زنیم.
- به یاد داشته باشید که باید در مورد عامل عصانیت با کودکان صحبت کنید و بعد از آرام شدن فرزندتان با کمک او راه‌حل مناسبی برای برطرف کردن مشکل پیدا کنید، این چنین شما به عنوان والدین می‌توانید توانایی حل مساله و مشکلات را در فرزندان ایجاد کنید.
نکته مهم: رابطه خود را با فرزندتان بهتر کنید و دوست فرزند خود باشید، در بسیاری موارد پرخاشگری ناشی از مشکل کودکان با دوستان خود و یا محیط‌هایی خارج از خانه است و اگر کودکان صمیمیت لازم را در رابطه با والدین نداشته باشند، مشکلات خود را با والدین بیان نمی‌کنند و در نتیجه پرخاشگری ادامه پیدا می‌کند. .
